domingo, 17 de enero de 2016

Capítulo 29- Halfway Through

From Galicia to the States: O de como el himno español sonó en la piscina del East High 16/01/2016

Este pasado jueves, fue Senior Night (así es como se le llama al último partido o meet en casa de la temporada). Y como siempre, se reconoce a los senior del equipo, que son "escorted" por un familiar o amigo mientras se leen sus logros en los 4 años de instituto, además de sus ideas de futuro.


Y yo, como Senior, bajé en el descanso del meet, escortado por mi amigo John. Aunque la megafonista tuvo unos ligeros problemas leyendo mi nombre y el de mis padres (que la vi practicar y todo unos minutos antes), todo fué de perlas. Y allí de pié mirando a la grada, en mi última competición en lo que ahora es mi casa, es sin duda uno de los momentos más agridulces de la experiencia.

En swimming he encontrado una familia, y grandes amigos. Carlos, Brent, Alejandro, Mason, Ethan, John... Pero también Tiff y Lexi que siempre venían a animarnos, fans #1 oficial, Coach Cassler, y el resto entrenadores, Anna y Emma. Swim Family es una verdadera familia.

Lo mejor de la noche fue el momento en el que se suponía que iba a sonar el himno americano (como siempre), y desde los altavoces se entreoye un "tachinta tachinta tachinta chinta chinta". Sí, me pusieron el himno español. Que el que lea esto y me conozca algo bien, sabrá que no es mi favorito Galiza Ceibe, poder popular!, lo importante es que el equipo me quiso sorprender. Y lo hicieron. Y es un detalle que nunca olvidaré por su parte.

Carlos being beautiful

En definitiva, una noche de sensaciones entremezcladas, pero mucho orgullo de haber pertenecido a este equipo. Este mes, el pasado día 11, también se han cumplido los primeros 5 meses en USA, es decir, más de la mitad de la experiencia ha terminado. Otras dos fechas importantes en mi vida llegan este mes. La primera y más obvia es mi cumpleaños, este próximo sábado 24. Primer cumpleaños sin mi familia, pero rodeado de nueva gente que me quiere a este lado del charco. La otra, es el 31 de este mes, día en el que cumplimos un año, yo, y From Galicia to The States.

Me and Prim, my Thai exchange student friend at SEP High School

Esta aventura es incomparable, pero este blog la ha hecho inolvidable. Relatar mis experiencias en esta pequeña ventana, para que otros puedan vivir esta experiencia americana conmigo, e incluso que algunos se preparen para vivirla el año que viene. Pero, sobre todo, para guardar los recuerdos de un año de los mejores de mi vida. Estos días he comenzado a reflexionar, y no creo que este blog finalice el 13 de Junio, ya veremos que nos montamos para prolongarlo por muchos años más.

P.D: En 47 días estaré en California durante una semana! Os espera videoblog 








3 comentarios:

  1. ¡¡Videoblog!!🙌🙌🙌
    ¡Mucha suerte y ánimo!~姚

    ResponderEliminar
  2. Enhoraboa cos teus múltiples éxitos Brais! A verdade é que estou moi mais moi feliz para ti, é, estou ben orgullo de ti--xa es un auténtico Iowan, e seguramente un das auténticas estrelas entre todo o alumnado nos institutos no estado de Iowa. E iso que hai moi bos alumnos e alumnas na terra de cerdos, millo e soia! Pois nada, espero que teñas a oportunidade de facer unha viaxe á Cidade de Iowa, polo menos para visitar á piscina no Fieldhouse e ver onde foi inventado o estilo da bolboreta de natación. Moito ánimo durante os teus últimos meses desta primeira visita nos Estados Unidos, agora o tempo correrá como se fose Francisco Javier Gómez Noya nun campeonato de triatlón--saudos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitas Grazas Paul! I am glad you like my blog and that you consider me Iowan, I do consider myself so. I am going to try to visit Iowa City asap, when the winter is over. I also wanna go to see Iowa State Campus, everyone says it is gorgeous. My best regards. Moitos bicos!

      Eliminar